พระกับมาร

พระทำ"ความดี"และสอนให้ผู้อื่นทำความดีตามไปด้วย..

ส่วนมารก็ต้องทำ"ความชั่ว"และคอยขัดขวางมิให้คนทำความดีได้ง่ายๆ..

พระกับมารเลยอยู่กันคนละขั้ว.!!!

เหมือนกลางวันกับกลางคืนฉันใดฉันนั้น


ลูกศิษย์วัดพระธรรมกายเชื่อใน"คำสอน"ของหลวงพ่อธัมมชโย..

ชอบที่จะให้ทาน.. รักษาศีล.. เจริญภาวนา..

ที่เป็นพระภิกษุก็ศีล.. สมาธิ.. ปัญญา..  ปฏิบัติตาม "ไตรสิกขา"

ตั้งแต่เข้าวัดมาก็นั่ง"หลับตา"ภาวนา.. "สัมมา อรหัง" กันเรื่อยไป..


มารบ่มี.. บารมีบ่กล้า..

แม้แต่"พระพุทธองค์"เองก็ยังมีมารมาผจญ.!!!

แต่ก็ทรง"ชนะมาร"ได้ด้วยบารมีทั้ง 30 ทัศ..

พระกับมารจึง"รบ"กันมาตลอดเวลาอันยาวนาน.!!!!


เมื่อถึงยุคเปลี่ยนผ่าน.. เข้าสู่ยุค"ชาวศิวิไลซ์"

อะไรอะไรก็น่าจะ"เป็นไป"ในทางที่ดีขึ้น.!!!

ขอให้"ตั้งสติ"กันให้ดี.. สามัคคีกันไปสวดมนต์..

ทำหน้าที่"ชักชวน"คนมาสวดและ"ปิดทอง"กันเยอะๆ.!!!!


ไม่สู้.. ไม่หนี.. ทำดีเรื่อยไป..

ใครจะนึกว่าเสียง"สวดมนต์"จะทรงอานุภาพถึงเพียงนี้..

เหล่า"เสนามาร"ทั้งหลายถึงกับค่อยๆหลุดพ้นไปจากตำแหน่ง..

ที่"หลงเหลือ"ก็เพียงรอวัน 12,345,678 วันใดทำได้ครบก็คงจะจบแน่.!!!

เพราะดีที่สุดก็คือ "มารไม่ต้องมี" จะได้สร้างบารมีกันง่ายๆ.!!!!

เด็กข้างวัด..